20. yüzyılın son elli yılı 1950'lerde Dünya büyük ölçüde II. Dünya Savaşı'nın etkilerinden kurtulmuş ve savaş sırasında önemi bir kez daha hatırlanan gıda temininde sıkıntılar yaşanmıştır.

   Bu üzerine adına YEŞİL DEVRİM denilen yaklaşımla tarımsal üretimde yoğun girdiler kullanılarak kısa sürede mümkün olan en fazla verim elde edilmeye çalışılmıştır.

  Birleşmiş Milletlerinde Marshall  yardımıyla gelişmekte olan ülkelerde bu yaklaşıma dahil olarak tarımda yoğun girdi kullanımı hızla artmıştır.Bu üretim modeli rakamsal olarak tarımsal üretimde artış görülürken toprak yapısı ve su kaynaklarını içine alan ekolojik denge bozularak devrime muhatap insalar dahil tüm canlılar üzerinde olumsuzluklar oluşturmaya başlamış ve getirilerinden ziyade problemleriyle ön plana çıkmaya başlamıştır.

​